Τι κρύβει η "ανεξήγητη" αναλγησία του κ. Στουρνάρα;

Η χριστουγεννιάτικη διυπουργική σύνοδος Στουρνάρα – Μανιάτη – Γεωργιάδη, προκειμένου να ανακοινωθούν μέτρα για την καταπολέμηση της αιθαλομίχλης και να απορριφθεί επισήμως, κατηγορηματικά και επιθετικά κάθε ιδέα μείωσης του φόρου στο πετρέλαιο θέρμανσης, μύριζε… θορυβώδες επικοινωνιακό στρατήγημα. Λίγο πριν η κυβέρνηση είχε γίνει στόχος μιας οδυνηρής αμφισβήτησης αναφορικά με το νόημα και τα αποτελέσματα του μέτρου. Αρχικά από το ΙΟΒΕ, ένα καθεστωτικό ίδρυμα γνωστό για τη θεωρητική θεμελίωση προτάσεων που εντάσσονται στην ατζέντα των κυβερνήσεων της κρίσης –π.χ. την απελευθέρωση επαγγελμάτων που θα ανέβαζε το ΑΕΠ κατά 13%– και όχι που την αντιστρατεύονται, το οποίο εκπόνησε μια ζοφερή μελέτη καταγραφής των αποτελεσμάτων από την υπερφορολόγηση του πετρελαίου θέρμανσης: πτώση της κατανάλωσης κατά 75% και πλήρες εισπρακτικό ναυάγιο –η αύξηση του φόρου αντί να οδηγήσει σε αύξηση εσόδων κατά 1,1 δισ. ευρώ, όπως ήθελε η αρχική κυβερνητική ρητορική, οδήγησε, συνυπολογιζομένου του κόστους του επιδόματος θέρμανσης, σε μείωση κατά 4 εκατ. ευρώ. Η μελέτη κατέληγε με πρόταση για μείωση του φόρου κατά 30% ώστε να ανακάμψει η κατανάλωση και να αυξηθούν τα δημόσια έσοδα. Στη συνέχεια ακολούθησε η ερώτηση του ενός τρίτου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Ν.Δ., που επικαλούνταν τα πορίσματα της έρευνας του ΙΟΒΕ και το κοινωνικό πρόβλημα των θανάτων από μαγκάλια και σόμπες, της αιθαλομίχλης και του ξεπαγιάσματος των Ελλήνων και επερωτούσε τον κ. Στουρνάρα για το νόημα του μέτρου.

Οι υπουργοί νοιάζονται τόσο πολύ που θυσίασαν τα Χριστούγεννά τους για χάρη του κόσμου, ήταν το μήνυμα της θεατρικής συνάντησης, η οποία άνοιξε για τα καλά τη συζήτηση σχετικά με την υπερφορολόγηση του πετρελαίου. Οσα άλλα είπε ο κ. Στουρνάρας για τους πλούσιους που δεν κάνει να θερμαίνουν φτηνά τις πισίνες τους και τον ζεστό χειμώνα, χάρη στον οποίο δεν χρειαζόμαστε θέρμανση, πέρασαν ήδη ως ανέκδοτα στην ιστορία.

Με δεδομένη την έκταση της κατακραυγής –ακόμη και από φιλικά ΜΜΕ– είναι άξιον απορίας γιατί η κυβέρνηση επέμεινε στο μέτρο δηλώνοντας εμμέσως ανίκανη να ελέγξει το λαθρεμπόριο και δείχνοντας ότι χάνει την επαφή με την πραγματικότητα. Η μόνη λογική ερμηνεία είναι ότι η υπερφορολόγηση του πετρελαίου αποδίδει κάτι σημαντικό, πλην όμως αμφιλεγόμενο, το οποίο οι κυβερνώντες δεν θέλουν να πάρουν πάνω τους, γι’ αυτό προτιμούν τις αστείες δικαιολογίες. Πράγματι, πρώτη φορά έπειτα από πολλά χρόνια, χάρη στη συντριβή της κατανάλωσης πετρελαίου θέρμανσης, έχουμε πλεονασματικό ισοζύγιο. Κάνοντας το πετρέλαιο ασύμφορο –με όσα βάρβαρα αυτό συνεπάγεται για την υγεία και τη ζωή των πολιτών– η κυβέρνηση πέτυχε να εξαλείψει το εξωτερικό έλλειμμα.

Μια δυσάρεστη αλήθεια που το πολιτικό μας σύστημα αποκρύπτει από τον κόσμο είναι ότι το ευρώ σημαίνει εντελώς άλλα πράγματα σήμερα απ” ό,τι προ κρίσης. Προ κρίσης, Δημόσιο και τράπεζες δανείζονταν αφειδώς από το εξωτερικό, τώρα όμως αυτό είναι ανέφικτο, ενώ υπάρχει και επίσημη δέσμευση της Ελλάδας για μείωση του χρέους της. Για να σταθεροποιηθεί το δημόσιο χρέος, δεν αρκούν τα δημόσια πλεονάσματα, χρειάζεται και μηδενισμός του εξωτερικού ελλείμματος. Η Ισπανία και η Πορτογαλία το πέτυχαν αυτό με τον καλό τρόπο που δίνει δουλειά στον κόσμο και έσοδα στα δημόσια ταμεία, δηλαδή με αύξηση της παραγωγής και των εξαγωγών. Η χρεοκοπημένη Ελλάδα, όμως, με μισή ευθύνη των δανειστών –οι οποίοι επέβαλαν εσωτερική υποτίμηση χωρίς απομείωση των αρχικών χρεών, γεγονός που οδηγεί την οικονομία σε κατάρρευση– και άλλη μισή των κοντόφθαλμων ελληνικών κυβερνήσεων –οι οποίες πρόσθεσαν στις λανθασμένες επιλογές των δανειστών τα δικά τους λάθη, π.χ.με την υπερφορολόγηση της ενέργειας και την προτεραιότητα στην πληρωμή των εφάπαξ του Δημοσίου που κατευθύνονται στις τράπεζες και το εξωτερικό αντί της επιστροφής του εξαγωγικού ΦΠΑ που θα τόνωνε την εγχώρια παραγωγή και τις εξαγωγές– δεν τα κατάφερε. Γι’ αυτό βρέθηκε υποχρεωμένη να πετύχει τον ίδιο στόχο με τον κακό τρόπο: τη μείωση των εισαγωγών μέσω υπερφορολόγησης. Ο διπλασιασμός της τιμής του πετρελαίου μέσω της αύξησης των φόρων απέδωσε στη μείωση των εισαγωγών και με το παραπάνω.

Αναμενόμενο ίσως από τα δύο κόμματα της συγκυβέρνησης, που μετά τη χρεοκοπία διατήρησαν την εξουσία τους πολιτευόμενα ως οι δυνάμεις που εγγυώνται το ευρώ «ώστε να μη μείνουμε χωρίς καύσιμα», να μην τολμούν να πουν την αλήθεια για την υπερφορολόγηση του πετρελαίου. Θα ήταν σαν να αναγνώριζαν ότι η προπαγάνδα τους περί ευρώ περιελάμβανε πολλά ψέματα. Σε κάθε περίπτωση όμως, παραμένει το ότι αν η μετά τη χρεοκοπία Ελλάδα δεν μπορεί να αυξήσει την παραγωγή της, είναι υποχρεωμένη να μειώσει τις εισαγωγές. Αυτό μπορούμε να το κάνουμε υπερφορολογώντας το πετρέλαιο, και καταδικάζοντας την κοινωνία στην παγωνιά και κάποιους άτυχους σε φριχτό θάνατο, ή τα αυτοκίνητα με τρελά τέλη ταξινόμησης που διπλασιάζουν την τιμή τους, όπως κάνει η Δανία, ή με κάποιο άλλο τρόπο. Η ελληνική κοινωνία πάντως που, σύμφωνα με την τελευταία δημοσκόπηση της Metron Analysis, εξακολουθεί να επιλέγει το ευρώ με 71%, πρέπει κάποτε να ενημερωθεί ότι αν η αύξηση της παραγωγής –είτε λόγω νομίσματος είτε και λόγω πολιτικού συστήματος– είναι αδύνατη, η υπερφορολόγηση των εισαγόμενων είναι η μόνη λύση. Και να αρχίσει να σκέφτεται από μόνη της πάνω σε αυτό.